Menu
Al bijna honderd jaar wordt er onderzoek verricht naar het verband tussen calorierestrictie en de levensduur van proefdieren. Uit deze studies blijkt een consistent patroon: dieren die minder voedsel krijgen of minder vaak eten, hebben gemiddeld een langere levensverwachting. Wat echter nog steeds onduidelijk is, is waarom dit precies gebeurt en hoe we deze bevindingen op mensen kunnen overdragen.
Deze week werd een baanbrekende studie gepubliceerd in Nature, waarbij de onderzoekers de levens van ongeveer duizend muizen nauwlettend volgden, die elk op verschillende diëten werden gezet. Wat deze studie bijzonder maakt, is dat de onderzoekers muizen hebben geselecteerd met een grote genetische diversiteit, waardoor de populatie beter de genetische variatie van de mensheid weerspiegelt. Hierdoor zijn de bevindingen klinisch relevanter en hebben ze het potentieel om daadwerkelijk bij te dragen aan een langer en gezonder leven voor mensen. De studie wordt dan ook beschouwd als een van de meest invloedrijke onderzoeken naar veroudering en levensduur tot nu toe.
De uitkomsten zijn complexer dan je misschien zou verwachten. Het beperken van calorieën heeft een grotere invloed op de levensduur dan bijvoorbeeld periodiek vasten. Muizen die een zeer caloriearm dieet volgden, leefden gemiddeld langer, ongeacht factoren zoals lichaamsvet of bloedsuikerspiegel, twee belangrijke indicatoren van veroudering. Wat opvallend is, is dat de muizen die het minst in gewicht afnamen, ook degenen waren die het langst leefden, ongeacht welk dieet ze volgden. De dieren die aanzienlijk gewicht verloren, hadden vaak minder energie, een zwakker immuunsysteem en een kortere levensverwachting.
“Dit onderzoek onderstreept het belang van veerkracht,” aldus Gary Churchill, de hoofdonderzoeker en hoogleraar aan JAX. “De meest robuuste dieren behouden hun gewicht, zelfs bij stress en calorierestrictie, en zij blijken ook het langst te leven. Dit laat zien dat gematigde calorierestrictie waarschijnlijk het meest gunstig is voor zowel de gezondheid als de levensduur.” Het onderzoeksteam deelde de vrouwelijke muizen op in vijf verschillende groepen met ieder een eigen dieet. Eén groep had onbeperkte toegang tot voedsel, wanneer ze maar wilden. Twee andere groepen kregen respectievelijk 60 en 80 procent van hun gebruikelijke dagelijkse calorie-inname, terwijl de laatste twee groepen één of twee dagen per week vasten, maar de rest van de week onbeperkt konden eten. De gezondheid van de muizen werd nauwlettend gevolgd gedurende hun leven.
De muizen zonder dieetbeperkingen leefden gemiddeld 25 maanden, terwijl hun soortgenoten op een dieet van 80% van hun normale calorie-inname de 30 maanden haalden. De strengste groep, die slechts 60% van hun gebruikelijke calorieën kreeg, leefde gemiddeld 34 maanden. De muizen die periodiek vastten, bereikten een gemiddelde leeftijd van 28 maanden. Wat echt opviel, was de enorme variatie binnen elke groep: sommige muizen op het strengste dieet haalden slechts een paar maanden, terwijl anderen maar liefst 4,5 jaar leefden.
Toen de onderzoekers dieper in de data doken, ontdekten ze dat genetica een veel grotere rol speelt in de levensduur dan voorheen werd gedacht, zelfs belangrijker dan het dieet dat de muizen volgden. Verschillende genetische factoren blijken cruciaal te zijn voor zowel gezondheid als levensverwachting. Hoewel de exacte genen nog niet zijn geïdentificeerd, is het duidelijk dat genetische veerkracht – het vermogen om gewicht, lichaamsvet en immuuncellen stabiel te houden ondanks stress of voedseltekorten – een sleutelrol speelt in een langer leven. “Als je lang wilt leven, kun je bepaalde dingen beïnvloeden, zoals je dieet”, legt Churchill uit. “Maar nog belangrijker is het hebben van een oma die heel oud is geworden.”
Gewichtsverlies, vetpercentage, bloedsuiker en lichaamstemperatuur bleken geen sluitende verklaring te bieden voor het fenomeen dat minder calorieën eten leidt tot een langer leven. In plaats daarvan waren de gezondheid van het immuunsysteem en bepaalde eigenschappen van rode bloedcellen veel sterker gerelateerd aan de levensduur. Dit suggereert dat onderzoeken naar veroudering bij mensen – die vaak metabole metingen zoals zuurstofopname en koolstofdioxide-uitstoot gebruiken als indicatoren voor gezondheid – mogelijk belangrijke factoren voor gezond ouder worden missen.
“Hoewel calorierestrictie over het algemeen een positief effect heeft op de levensduur, tonen onze gegevens aan dat gewichtsverlies tijdens zo’n restrictie juist schadelijk kan zijn voor de levensverwachting,” legt Churchill uit. “Dus wanneer we in menselijke studies naar anti-verouderingsmedicatie zien dat mensen afvallen en hun metabolische gezondheid verbetert, is dat niet per se een voorspeller van hoe oud ze zullen worden.”
Schrijver voor Naamloos.nl
Ik ben Dave, een gepassioneerde reviewer die de wereld verkent door producten en onderwerpen te onderzoeken. Met een scherp oog voor detail en een liefde voor eerlijke beoordelingen, deel ik mijn inzichten met de wereld. Mijn reis begon als een nieuwsgierige consument, maar groeide al snel uit tot een boeiende carrière als recensent. Of het nu gaat om tech gadgets, reisbestemmingen of culinaire ervaringen, ik duik diep in elk aspect en deel mijn persoonlijke ervaringen met een vleugje humor. Mijn missie is simpel: mensen informeren en inspireren, één review tegelijk.
Nieuwe artikelen
